به گزارش سایت  طبتاج   موضوع شناخت پیش از ازدواج یکی از مسایل مهم در هر ازدواجی است. ذهن بسیاری از پسران و دختران که به خصوص در مقطع تصمیم گیری برای ازدواج هستند، در مورد این مساله درگیر است.

یکی از مسایل مهم پس از جدی شدن موضوع ازدواج، شناخت از مسائل حوزه سلامت جنسی زن وشوهر است. دختر و پسری که موضوع ازدواجشان جدی شده است باید بتوانند قبل از ازدواج در چارچوب اخلاق در مورد مسایل حوزه سلامت جنسی شناخت پیدا کنند و با استفاده از منابع قانونی و علمی اطلاعات خود را افزایش دهند. در این زمینه دکتر حافظ باجُغلی به چند سوال پاسخ گفته اند که در ادامه می خوانید.

آقای دکتر! با توجه به تابوهایی که در جامعه ما وجود دارد، اینکه دختر و پسر برای ازدواج و بلافاصله پیش از آن در مورد مسائل جنسی صحبت کنند، سخت به نظر می رسد. اهمیت این کار چقدر است؟

رابطه زناشویی یکی از ابعاد مهم ارتباطی زوج است، بنابراین ارزیابی آن در چارچوب قانون، شرع و اخلاق پیش از ازدواج مهم است. هر چند شیوه این ارزیابی و شناخت در جامعه سنتی ما با جامعه غربی تفاوت دارد اما این تفاوت به معنی این نیست که در جامعه ما این ارزیابی نباید انجام شود.

چطور می توان حرف زدن در این باره را شروع کرد؟

یکی از شیوه های ارتباطی این است که وقتی می بینیم برای طرف مقابل دشوار است احساس های شخصی خود را بیان کند، باید از او درباره دیدگاه کلی اش بپرسیم. دخترها و پسرها پیش از ازدواج باید یاد بگیرند بخشی از شناخت خود از همسر آینده شان را به مسائل جنسی اختصاص دهند و همان طور که گفته شد، با شناخت درباره دیدگاه او درباره مسائل جنسی شروع کنند.

انسان ها دیدگاهشان را راحت تر از احساسشان بیان می کنند. شاید به نظر برسد صحبت درباره دیدگاه ها، اطلاعات بااهمیتی به دست نمی دهد و همه می توانند در بیان دیدگاهشان نقش بازی کنند اما واقعیت این طور نیست.

از لابه لای حرف های طرف مقابل، می توان فهمید احتمالا دچار مشکلی هست یا نه؟ اصلا نشانه ای برای تشخیص وجود دارد؟

بله، یکی از نشانه های مهم نداشتن میل جنسی در میان زن وشوهر آینده، گریز از صحبت درباره این مساله و عوض کردن موضوع بحث به محض مطرح شدن این مسائل است. نشانه دیگر، بی دانشی درباره مسائل جنسی و کنجکاو نبودن در این باره است. ممکن است علت این کنجکاوی نکردن یا عوض کردن بحث شرم باشد.

تفاوت بین خودداری و بی تمایلی

اتفاقا موضوع دیگری که باید به آن توجه کرد، افتراق دادن «خودداری» از «بی تمایلی» است. خیلی وقت ها جوان هایی که تمایل جنسی ندارند، آن را به خودداری و شرم فرهنگی-مذهبی نسبت می دهند در صورتی که خودداری مقوله ای مربوط به رفتار است نه احساس.

تاکید آموزه های مذهبی، خودداری رفتاری است. من مراجعان مذهبی زیادی داشته ام که برای مشاوره قبل از ازدواج مراجعه کرده اند. همیشه زمانی از این مشاوره ها به مسائل جنسی اختصاص می یابد و اول به بررسی دیدگاه آنها می پردازم.

زمانی که احساس کنم رابطه شان جدی تر شده، احساسشان به رابطه جنسی را بررسی می کنم و جالب اینکه آنها در عین خودداری های قابل احترام به دلایل فرهنگی-مذهبی، می توانند درباره دیدگاه و احساسشان درباره مسائل جنسی به راحتی و با صراحت حرف بزنند. این نوع پختگی در رابطه، بسیار قابل تقدیر است و امیدوارم در جامعه گسترش پیدا کند. معمولا اگر فرد در بیان دیدگاه و احساسش درباره مسائل جنسی مشکل داشته باشد، در جلسه های بعد مشخص می شود به شکلی دچار اختلال جنسی است.

واقعا با این صحبت ها می توان به شناخت تمایلات طرف مقابل رسید؟

در روانشناسی، اعتقاد بر این است که اساس شناخت بر صحبت کردن است. البته به شرطی که نشانه های کوچک جدی گرفته شود و انکار نشود. انسان ها آنقدر که فکر می کنند، نمی توانند نقش بازی کنند. با یک نگاه عمیق و کنجکاوانه، بیشتر ویژگی های طرف مقابل، حتی خصوصی ترین مساله (یعنی روابط جنسی) قابل تشخیص است.

به نظر شما، بهتر است دختر و پسر خودشان در مورد این مسائل حرف بزنند یا به مشاور مراجعه کنند؟

هر دو شکل این کار توصیه می شود، یعنی هم وقتی برای مشاوره قبل از ازدواج مراجعه می کنند، مشاور آگاه باید به مسائل جنسی اهمیت بدهد و ویژگی های جنسی طرفین را ارزیابی کند و هم خود دختر و پسر وقتی در زمان آشنایی صحبت می کنند، درچارچوب قانون، شرع و اخلاق به شناخت تفکرات یکدیگر در مورد مسائل جنسی بپردازند.

حرف زدن در مورد مسائل جنسی آداب و ترتیبی هم دارد؟

شناخت و صحبت درباره مسائل جنسی باید بااحتیاط باشد و مخصوصا زمان در آن خیلی اهمیت دارد. همه این فرایند باید در چارچوب قانون، شرع و اخلاق صورت پذیرد. یعنی هیچ وقت تا موضوع جدی نشده و قرار نیست دو نفر جدی در مورد هم فکر کنند، باز کردن مسائل جنسی کمکی به آنها نمی کند اما زمانی که احساس کردند رابطه شان جدی شده و پیش درآمدی برای آغاز رابطه تعهدآمیز طولانی مدت همسری است، صحبت در مورد مسائل جنسی باید بااحتیاط و قدم به قدم شروع شود.

طرفین در قدم اول، باید به بررسی دیدگاه های هم به صورت کلی بپردازند. مثلا نظر کلی ات در مورد مسائل جنسی چیست؟ تقابل روابط جنسی با عشق را چطور می بینی؟ فکر می کنی تکمیل کننده هم هستند یا دو چیز متفاوت؟ اینها چیزهایی است که آدم ها راحت تر می توانند به صورت کلی در موردش حرف بزنند. وقتی رابطه صمیمانه شد، باید در مورد احساس های جنسی شان حرف بزنند. باز هم تاکید می کنم این کار باید در زمان مناسب انجام گیرد که رابطه دارد خیلی جدی می شود و رعایت چارچوب های قانونی، شرعی و اخلاقی ضروری است.

علت به توافق نرسیدن درباره مسائل زناشویی بعد از ازدواج چیست؟

عدم توافق جنسی بعد از ازدواج، گاهی ریشه در برداشت در مورد یک رابطه زناشویی صحیح دارد. زن و مردهایی که آموزشی جنسی لازم را ندیده باشند، امکان دارد هر گونه تنوع جنسی را به اختلال جنسی نسبت دهند در حالی که اختلال جنسی یک تعریف دقیق روان پزشکی دارد و خیلی وقت ها شامل این موضوع رابطه نیست.

این مشکل را زیاد می بینیم. خیلی ها با شکایت از اینکه همسرم دچار اختلال جنسی است مراجعه می کنند اما وقتی بررسی می کنیم، می بینیم همسرشان دچار اختلال جنسی نیست و همان موضوع است و فرد به دلیل ناآگاهی از شیوه های برقراری رابطه زناشویی بین زن و شوهر، آن را اختلال می پندارد.

اما برخی خانم ها و آقایان حتی بعد از ازدواج هم نمی توانند درباره رابطه زناشویی با هم حرف بزنند

خیلی وقت ها زن و مرد به دلیل نداشتن زبان جنسی مشترک، قادر به ارتباط برقرار کردن و صحبت درباره مسائل جنسی نیستند و از این کار خجالت می کشند. این سرچشمه بروز خیلی از سوءتفاهم های جنسی می شود و طرفین نمی توانند احساس خود را به طرف مقابل منتقل کنند.

خیلی وقت ها علت اینکه توافق جنسی ایجاد نمی شود، این است که اصلا در این باره با هم صحبت نکرده اند و اگر حرف می زدند، می توانستند احساس یکدیگر را بفهمند و به توافق برسند. اصولا بعد از ازدواج، داشتن صراحت لهجه هنگام صحبت درباره مسائل جنسی، ترجیحات جنسی و احساس های جنسی بین زن وشوهر لازم است. اینجا دیگر احتیاط های دیگر که قبل از ازدواج روی آنها تاکید شد، لازم نیست و بهتر است زن و مرد در این زمینه به هم بازخورد بدهند.

اگر فردی که قصد داریم با او ازدواج کنیم، تمام معیارهای مورد نظر ما را داشت و فقط در مورد رابطه زناشویی به توافق نرسیدیم باید درباره تصمیم خود تجدید نظر کنیم؟

بستگی دارد، اما تجربه نشان می دهد علت بیشتر نداشتن توافق ها، مسائل ساده و قابل حل است به شرطی که دختر و پسر از راه صحیح ارتباطی درچارچوب اخلاق، شرع و قانون با آن مواجه شوند و به افراد آگاه مراجعه کنند.

اصلا اختلال های جنسی قابل حل هستند؟

در درمان اختلال جنسی، یکی از چیزهایی که باید به آن توجه کرد، تغییر دیدگاه طرف مقابل است. خیلی وقت ها کسانی که همسرشان دچار اختلال جنسی است، فکر می کنند این مشکل غیر قابل درمان است در صورتی که اینطور نیست و بیشتر مشکل های جنسی امروزه با شیوه های مدرن، درمان شدنی هستند.