به گزارش سایت طبتاج افرادی که به اختلال هویت جنسی مبتلا هستند با هویت جنسی خود مشکل دارند و این مسئله باعث ناراحتی و افسرده شدن این افراد می شود. افرادی که این مشکل را دارند بیشتر ترجیح می دهند رفتارهایشان مانند جنس مخالف باشد و حتی این نکته را در ظاهر و لباس پوشیدنشان هم مشاهده می شود و حتی در بدن خود تغییراتی انجام می دهند.

برای مثال تصور می کنند که زنی درقالب مرد هستند یا مردی درقالب زن. همین احساسات باعث می شود که افراد دوست داشته باشند مانند جنس مخالف رفتار کنند، لباس بپوشند و در فعالیت های اجتماعی و… مشارکت داشته باشند. این قبیل احساسات حتی اگر فرد اندام های جنسی مردانه یا زنانه داشته باشد، بازهم به قوت خود باقی می ماند. این اختلال تصویر خود را در افراد تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند بر اطوار قالبی ، رفتار و پوشش فرد تاثیر بگذارد.

به طورکلی اختلال هویت جنسی به عنوان داشتن رفتارهای متضاد با جنسیت (مانند پوشیدن لباس های جنس مخالف، بازی با جنس مخالف و…) تعریف شده است. بنابراین افراد درگیر با این نوع اختلال با فشار اجتماعی ناشی از رفتار متضادشان با دیگران رنج می برند و این اتفاق زمانی بیشتر خود را نشان می دهد که نه فرد و نه اطرافیان شناخت درستی از اختلال هویت جنسی ندارند و گاهی این اختلال ممکن است به طرد شدن فرد از خانواده منجر شود.

پژوهشگران عوامل اجتماعی و روانشناختی را به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار در ایجاد اختلال هویت جنسی در نظر می گیرند. عده ای معتقدند، همان طور که محیط می تواند بر تعیین نقش جنسی ما تأثیر بگذارد می تواند بر تعیین هویت جنسی ما نیز تاثیرگذار باشد. تفاوت های فرهنگی و اجتماعی در جوامع مختلف و میزان پذیرفتن یا رد رفتارهای خاص توسط جوامع می تواند در این زمینه نقش مهمی داشته باشد.

گزارشات و پژوهش ها نشان می دهد، نوع واکنش خانواده ها به داشتن رفتارهای متضاد فرزندانشان ممکن است در این زمینه نقش مهمی داشته باشد. برای مثال، والدینی که رفتارهای پسرانه دخترشان را منع نمی کنند یا رفتارهای دخترانه پسرشان را منع نمی کنند، ممکن است به تقویت و پذیرش این رفتارها در فرزندان خود کمک کنند یا حتی آنها را تشویق کنند. به عنوان مثال، ممکن است رفتار خاصی از نظر خانواده جالب به نظر بیاید اما در تضاد با هویت جنسی واقعی کودک باشد.

ملاک هایی تشخیصی اختلال:

1- وجود ویژگی های قوی و پایدار بین جنسیتی 2 – ناراحتی دایمی از جنسیت خود و احساس عدم تناسب در نقش جنسیتی خود.

علائم اختلال در کودکان :

۱- ابراز تمایل مکرر به تعلق داشتن به جنس مخالف ، یا اصرار به اینکه او از جنس مخالف است. ۲- در پسران ترجیح دادن لباسهای زنانه یا ظاهر دخترانه؛ در دختران پافشاری بر پوشیدن فقط لباس های قالبی مرادانه 3- ترجیح دادن شدید و مستمر نقش های جنس مخالف در بازی وانمودی یا خیال پردازی های مستمر در مورد تعلق داشتن به جنس مخالف 4- تمایل شدید به شرکت در بازی ها و سرگرمی های قالبی جنس مخالف 5- ترجیح دادن شدید همبازی های از جنس مخالف

علائم اختلال در نوجوانان و بزرگسالان:

این اختلال با نشانه هایی مانند ابراز تمایل به تعلق داشتن به جنس مخالف، جا زدن مکرر خود به عنوان جنس مخالف، تمایل به زندگی یا پذیرفته شدن به عنوان جنس مخالف، یا اعتقاد به اینکه او احساسات و واکنش های خاص جنس دیگر را دارد.

بهزیستی، حمایت گر افراد مبتلا

اما چگونه باید به فردی که دچار این اختلال شده است، کمک کرد تا دچار طرد از خانواده و به دنبال آن، جامعه نشود؟ یکی از نهاد های حمایتگر در این زمینه، سازمان بهزیستی است. سازمان بهزیستی با هدف ارتقای کیفیت زندگی مبتلایان به اختلال هویت جنسی از طریق ارایه حمایت های اجتماعی و روانشناختی و همچنین اطلاع رسانی و ارایه آموزش های مرتبط با این اختلال به مبتلایان، خانواده های آنان و جامعه، فعالیت های خود را پیگیری می کند.

افراد متقاضی جهت قرارگرفتن در چرخه حمایتگری سازمان بهزیستی و دریافت خدمات این سازمان می توانند با مراجعه به صورت خودمعرف به مراکز مداخله در بحران های اجتماعی یا معرفی از سوی سازمان ها، نهادها، مراکز درمانی و… به مرکز مداخله در بحران های اجتماعی مراجعه کرده یا از طرف سازمان ها و نهادهای دیگر، پزشکان، روانشناسان و… به این مراکز معرفی شوند. متقاضیان باید ابتدا فرم پذیرش را توسط مسئول پذیرش تکمیل کنند و تشکیل پرونده دهند و سپس به سایر واحدهای تخصصی (روانشناسی و مددکاری) ارجاع شوند و پس از پذیرش نیز مراجعه کنندگان توسط تیم تخصصی مورد ارزیابی قرار می گیرند.

ارزیابی روانشناختی توسط روانشناسان از کلیه مراجعان دارای اختلال هویت جنسی یا افرادی که مشکوک به اختلالات فوق هستند، انجام می گیرد و هدف از این ارزیابی ها بررسی وضع روانشناختی فعلی مراجعان از نظر وجود اختلال هویت جنسی و سایر اختلالات و علایم روانپزشکی همراه با آنان است. مددکار اجتماعی از طریق مصاحبه، مشاوره و… نسبت به ارزیابی فردی، خانوادگی و اجتماعی مراجعان اقدام می کند و ارزیابی های روانپزشکی نیز در صورتی که مراجعان فاقد مدارک تشخیصی دال بر اختلال هویت جنسی باشند به منظور تشخیص دقیق تر صورت می گیرد.